طوبی

یکی از ابعاد خودشناسی دربینش الهی، شناخت ارتباط خود و خالق و ارتباط با جهان است. مسئولیت انسان در بینش قرآنی تنظیم روابط انسانی است که در اینجا ارتباط با خالق، خود و جهان موردبررسی قرار می‌گیرد.

نخستین و مهم‌ترین این روابط، رابطه انسان با خالق خویش است. خداوندی که غنی مطلق است؛ پس هرچه غیر اوست فقیر است.[1]

همه استعدادهای انسان در پرتو خورشید هستی معنا پیدا می‌کند که وجود مطلق به لطف و کرم خود این هستی را به موجودات دیگر خصوصاً انسان افاضه می‌کند. امام حسین علیه‌السلام در این خصوص عرضه می‌دارد:

«خدایا! من در اوج بی‌نیازی، نیازمند به توأم، پس چگونه درنهایت فقر محتاج تو نباشم؟! بارالها! من درنهایت دانشمندی، جاهلم، پس چگونه در عین جهالت خویش جاهل نباشم؟![2]»
امام سجاد علیه‌السلام نیز عرض می‌کند:

«خدایا! حالا در برابرت ایستاده‌ام درحالی‌که کوچک، ذلیل، فروتن، خاشع و ترسان هستم.[3]»
حضرت علی علیه‌السلام نیز دو راه را برای ارتباط باخدا معرفی می‌کند: اولین راه، راه معرفتی است: یعنی اینکه انسان در حوزه معرفت، بهترین ارتباط را باخدا داشته باشد. چون این ارتباط مهم‌ترین مسئله برای انسان است. حتی اگر اعمال نیکی بدون معرفت از انسان سر بزند، هیچ‌گونه فایده‌ای برای او ندارد و به هر میزان ارتباط باخدا قوی‌تر باشد انعکاسش در ایمان و عمل پررنگ‌ترخواهد بود.

دومین راهی که امام معرفی می‌نمایند راه عملی است:

«باایمان مي‌توان به اعمال صالح راه برد و با اعمال نيكو مي‌توان به ايمان دسترسي پيدا كرد. باایمان، علم و دانش آبادان است».[4]
انسان های دارای هوش هیجانی بالا با بینش الهی، سعی وافر دارند که ارتباطشان با خالق هستی به بهترین وجه

صفحات: 1· 2

 اعتمادبه‌نفس نشانه افرادی است که دارای هوش هیجانی هستند. افراد با این قابلیت، در هر کاری که شروع می‌کنند ثابت‌قدم هستند و در شرایط بحرانی تصمیم درست می‌گیرند، کار خودشان را بر اساس شاخص‌های خاص و توان خود تدوین می‌کنند و احساس ارزشمندی از خوددارند.

 رسیدن به خودباوری نشانه پذیرش ابعاد وجودی خود، ابعاد مثبت یا منفی است و قبول داشتن توان و نیروهایی که هر فردی برای انجام فعالیت مفید و به آن نیاز دارد. حضرت علی علیه‌السلام عامل اصلی پیشرفت را خود فرد می‌داند: «هرکس خود را بلند نگرداند و به اوج رفعت نرساند کسی او را بلند نخواهد کرد.[1]»

مضمون همین تعبیر را امام صادق علیه‌السلام دارند:

«‏در مسیر زندگی باید خودت، خودت را پیش ببری، وگرنه کسی تو را پیش نمی‌برد.[2]»
نگرشی که فرد در مورد خودش دارد و طرحی که از خود در ذهن ساخته است میزان خودباوری او را منعکس می‌کند. اینکه انسان چه اندازه خود را می‌شناسد و خود را می‌پذیرد، در رفتار و عمل او منعکس

صفحات: 1· 2

معادل واژه کینه در قرآن کریم واژه‌های چون غل[1]، ضغن[2] و مانند به‌کاررفته است؛ و خداوند آن را صفت زشت و ناپسند برای آدمی شمرده و مؤمنان و اهل بهشت را از این صفت مبرا وپاک دانسته است.

کینه یکی از رذایل اخلاقی است. کینه‌توزی حالتی نفسانی است که به دنبال حسادت و خشم و مانند آن در نفس آدمی پدیدار می‌شود و به شکل یکی عقده در آن باقی‌مانده و روح و جسم کینه‌توز را به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد البته باید توجه داشت که کینه فقط یک حالت قلبی است که گاهی به‌صورت دشمنی با طرف مقابل ظاهر می‌شود. انسانی که دارای هوش هیجانی بالایی است. به‌خوبی می‌داند برای مبارزه با این هیجان منفی، باید در مقابل کسی که کینه از او دارد رفتاری همراه با محبت داشته ب

صفحات: 1· 2

اگر انسان نفس خود را به‌خوبی نشناسد. ضعف‌های خود را نداند نمی‌تواند آن‌ها را تحت مدیریت خود قرار دهد. غریزه جنسی از یک جنبه، نقطه منفی برای انسان به شمار می‌رود. به‌طوری‌که عامل بسیاری از فسادهای اخلاقی، شعله‌ور شدن

صفحات: 1· 2

پرخاشگری
پرخاشگری محصول رفتار خشمگین است وکسی که شناخت کامل به خود نداشته و دارای هوش هیجانی بالایی نباشد با دیدن صحنه‌ی برخلاف نظرش، عصبانی شده و رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهد زیرا در آن لحظه نمی‌تواند تصمیم منطقی بگیرد؛ و فرد برای خلاصی از آن هیجان، رفتاری را انجام می‌دهد

صفحات: 1· 2