معادل واژه کینه در قرآن کریم واژه‌های چون غل[1]، ضغن[2] و مانند به‌کاررفته است؛ و خداوند آن را صفت زشت و ناپسند برای آدمی شمرده و مؤمنان و اهل بهشت را از این صفت مبرا وپاک دانسته است.

کینه یکی از رذایل اخلاقی است. کینه‌توزی حالتی نفسانی است که به دنبال حسادت و خشم و مانند آن در نفس آدمی پدیدار می‌شود و به شکل یکی عقده در آن باقی‌مانده و روح و جسم کینه‌توز را به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد البته باید توجه داشت که کینه فقط یک حالت قلبی است که گاهی به‌صورت دشمنی با طرف مقابل ظاهر می‌شود. انسانی که دارای هوش هیجانی بالایی است. به‌خوبی می‌داند برای مبارزه با این هیجان منفی، باید در مقابل کسی که کینه از او دارد رفتاری همراه با محبت داشته باشند تا به ‌مرور زمان، کینه‌اش نسبت به آن شخص کم شود. در متون دینی بغض کینه باعث نابودی خوبی‌ها خواهد شد.[3] کینه‌توزی قدرت کارایی عقل را کم می‌کند زیرا شخص کینه‌توز تمام هم‌ و غم خود را در جهت تخریب شخص مورد نظر قرار می‌دهد و در برخی از روایات از کینه تعبیر به بیماری«وبا» شده است حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: « قلب‌های خود را از كينه‏هاى نهانى پاک‌کنید، چه آن‌یک بيمارى مهلكى همانند «وبا» است.[4]»

 انسان وقتی کینه شخصی را به خود گرفت همواره درگیر ذهنی دارد وسعی می‌کند تا قلب خویش را با واردکردن زیانی به‌ طرف مقابل آرام کند. پس کینه اولین ضرر را به خود کینه‌توز می‌زند اینکه آرامش ندارد. مدام پریشان‌خاطر و پریشان‌حال است و از تعادل شخصیتی و روانی برخوردار نیست. امیر مؤمنان امام على علیه‌السلام درباره تأثیر زیان‌بار روانی و روحی کینه‌توزی برای خود کینه‌توز می‌فرماید: «کینه‏توز، روحش در عذاب و اندوهش دوچندان است[5].» امام علیه السلام در جای دیگر می‌فرمایند: « هر کس کینه را از خود دور کند، قلب و عقلش آسوده شود.[6]»

<sub>1. سوره حجر، آیه47.
2. سوره محمد، آیه29.
3. امام على علیه السلام: اَلغِلُّ یُحبِطُ الحَسَناتِ (عبدالواحد تمیمی آمدی، غررالحکم، ص301).
4. طَهِّرُوا قُلُوبِكُم مِنَ الحَقدِ فَانَّه دَاءُ مُوبئ (همان، ص299).
5. اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ لهَمِّ (همان).
6. مَنِ اطَّرَحَ الحِقدَ استَراحَ قَلبُهُ و لبه (همان).</sub>