اغلب كساني كه دوست ندارند نقاط ضعف خود را بشناسند و كارها و عملكردها و رفتارهاي خود را آسیب‌شناسی كنند، از انتقاد دیگران می‌ترسند، خطاهای خود را نمی‌پذیرند و دوست دارند همه تصور کنند که آن‌ها قادر به انجام هر کاری هستند، این افراد دارای هوش هیجانی پایینی هستند و این ضعف مانع رشد و ترقی آن‌ها خواهد شد.
امام سجاد علیه‌السلام در مورد افرادی که از شنیدن مدح لذت برده و از انتقاد دور شده‌اند می‌فرمایند:
«چه‌بسا اشخاصی که از بس خوبی‌شان را گفتند و مدحشان نمودند، فریب خوردند [و فاسد شدند] و چه‌بسا افرادی که چون از عیبشان چشم‌پوشی شد و موردانتقاد قرار نگرفتند، مغرور شدند[1]»
خداوند متعال در سوره معارج کم‌طاقتی را به‌منزله ضعف انسان معرفی می‌کند.

«انسان حريص و كم­طاقت آفریده‌شده. هنگامی‌که بدى به او رسد بيتابى مى‏كند؛ و هنگامی‌که خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود.[2]»
این افراد فکر می‌کنند که مسیری را که انتخاب کردند صحیح است، به این دلیل اجازه انتقاد کردن را به دیگران نمی‌دهند و همین نگرش موجب ادامه دادن مسیر اشتباهشان می‌شود. خداوند متعال در مورد این‌گونه افراد می‌فرماید: «آن‌ها كه تلاش‌هایشان در زندگى دنيا گم (و نابود) شده بااین‌حال، مى‏پندارند كار نيك انجام مى‏دهند![3]»

انسان اگر بخواهد از تباهی نجات یابد و دچار رسوایی بین دوستان نشود باید به نصیحت‌های دیگران گوش دهد و در مقام عمل آن را به کاربندند.

1.زخرف (51/52)
2. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج75، ص139.
3. إِنَّ الإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً. إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً. وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً (معارج/19 -21).
4. قُل هَل نُنبّئُکُم بِالاَخسَرینَ اَعمالاً الّذینَ ضَلَّ سَعیُهُم فِی الحَیاةِ الدُّنیا وَ هُم یَحسَبُونَ اَنّهُم یُحسِنُونَ صُنعاً (کهف/104).