افرادی که دارای هوش هیجانی بالایی هستند. برای مبنای اخلاق کار می‌کنند، متذکر درونی دارند، خطاهای خودشان را می‌پذیرند و با دیگران برخورد غیراخلاقی ندارند و به اصولی معتقدند که شاید برای دیگران چندان معقول نباشد. «این حس (تسلط بر نفس) به شخص توانایی مقاومت در برابر طوفان‌هایی هیجانی را می‌دهد و از زمان سقراط به‌عنوان صفت پسندیده مطرح بوده است.[1]»

خویشتن‌داری به معنای توانایی کنترل خود بدون نیاز به ناظر خارجی است. همیشه مسائل اخلاقی از درون به آن‌ها گوشزد می‌شود. به‌طور مثال دختری همراه با دوستانش به تفریح می‌رود. در آنجا از او خواسته می‌شود که کار غیراخلاقی انجام دهد. نپذیرفتن درخواست دوستانش حاکی از خویشتن‌داری و هوش هیجانی بالایی اوست. متأسفانه بسیاری از مشکلات اخلاقی در جامعه به خاطر نداشتن روحیه خویشتن‌داری است. والدین وظیفه‌دارند که از زمان کودکی این روحیه را در بچه‌ها تقویت کنند. مادر نباید همه خواسته‌های فرزندش را اجابت کند. به‌طور مثال اگر فرزند بستنی از مادرش طلب کرد مادر باکمی دیر جواب دادن فرزند، می‌تواند این مهارت مقابله با نفس را به او آموزش بدهد. حضرت علی علیه‌السلام تعبیر زیبایی در این زمینه ‌دارند:

«كسى كه قبل از بلوغ با خواهش‌های نفسانى خويش مجاهده نكرده باشد در بزرگى به مقام فضل و شايستگى نائل نمی‌شود.[2]»
تقویت خویشتن‌داری در افراد بزرگ نیز راهکار دارد. استفاده از راهکارهای تقویت خودکنترلی می‌تواند کمک‌کننده باشد. یکی از این راهکارها، انتخاب

صفحات: 1· 2