ازامام رضا (علیه السلام) نقل شده است:

نزديك عيد (قربان يا فطر) حسن و حسين (ع)، كه در دوران كودكى به سر مى‏بردند، به مادرشان گفتند:

«بچه‏ هاى مدينه [در آستانه عيد] لباسهاى نو و رنگارنگ پوشيده‏اند  لباسهايى را بر تن ما نمى‏پوشانى؟» مادر مهربان و دلسوز با شنيدن اين سخن براى آنكه دل آنان نشكند، فرمود: «لباسهاى شما نزد خياط است. هر وقت آماده شد بر تنتان میپوشانم». شب عيد فرا رسيد حسنين (ع) خواسته پيشين خود را دوباره مطرح كردند. مادر گريه كرد و دلش به حال آنان سوخت؛ ولى بازهم با توريه، همچون مرتبه پيش به آنان وعده داد.

مدتى از شب نگذشته بود كه ناگاه درِ خانه زده شد و رضوان، خاذن بهشتى تحت عنوان خياط، دو دست لباس تازه و زيبا به فاطمه (س) تحويل داد. مادر مهربان و دل شكسته با شادمانى فرزندانش را بيدار كرد و لباسهاى نو را بر اندام نازنين آنان پوشانيد.

در آمدى بر سيره فاطمى(س)، ص: 14