طوبی

کارکردهای نمازجمعه از نگاه آیت الله اعرافی دامت برکاته

۱- ذات نمازجمعه یک عبادت است که انسان ها را به خدا وصل می کند این نیایش در پیشگاه خدا و این سر به آسمان حق ساییدن آن هم در جمع و در میعادگاه ارتباط با خدا مهمترین فلسفه و روح نمازجمعه است؛ نمازجمعه اجتماع باشکوهی است که مومنان در صف های به هم پیوسته با قلب های به هم گره خورده سر بر آستان خدا می سایند و عبودیت خدا را در جهان جلوه گر می کنند بنابراین روح نمازجمعه عبادت ، نیایش و جلوه گر ساختن عبادت خدا در جامعه است.

۲- نمازجمعه از روح اجتماعی برخوردار است و ذات نمازجمعه اجتماعی و مولد روح هماهنگی و هم افزایی میان مردم است؛ نمازجمعه پایگاهی است که مومنان را به هم گره می زند دلها و قلب ها را باید به هم نزدیک کند و صف های متصل به هم به وجود بیاورد.

۳- نمازجمعه جایی است که هم آوایی و هم اندیشی سیاسی در برابر حوادث و وقایع و دشمنی های بیگانگان باید به وجود بیاورد.

۴- جایگاه نمازجمعه ، جایگاه دانش و معرفت دینی و آگاهی های اجتماعی و سیاسی است؛ نمازجمعه به تعبیر مقام معظم رهبری قرارگاه فرهنگی و میعادگاه ارزشهای الهی است که باید نسل جوان جامعه را مورد توجه قرا دهد و میعادگاه انسان های مومن و جوانان پرشور و زنان و مردان خداجو باشد ؛ این جایگاه رفیع نمازجمعه است خطبه های نمازجمعه باید پمپاژ کننده خون معرفت و آگاهی و بصیرت به جامعه باشد و اجتماع نمازجمعه باید تولید کننده وحدت ایمانی و آرمانی و تقویت کننده مبانی اسلام ناب و انقلاب اسلامی باشد این جایگاه باید روزبه روز ارتقاء پیدا کند.http://howzeh-meybod.ir

کسی که از خدا بترسد، خدا کاری می کند

همه چیز از او بترسد.

کسی که از خدا نترسد، خدا کاری می کند که

از همه چیز بترسد.

 شاگردان امام صادق علیه السلام
جعفر صادق بیش از ۴۰۰۰ هزار شاگرد داشته‌است که برخی از بزرگانشان بدین قرارند: ۱)ابان بن تغلب؛ ۲) اسحاق بن عمارصیرفی کوفی؛ ۳)برید بن معاویه بن العجلی؛ ۴) ابوحمزه ثمالی؛ ۵)حریربن عبدالله سجستانی؛ ۶)زرارة بن اعی شیبانی؛ ۷)صفوان بن مهران جمال اسدی؛ ۸) عمران بن عبدالله سعد اشعری قمی؛ ۹) عیسی بن عبدالله سعد اشعری قمی؛ ۱۰)فیض بن مختارالکوفی؛ ۱۱) محمد بن علی بن نعمان کوفی معروف به مؤمن الطّاق ۱۲) محمد بن مسلم بن ریاح؛ ۱۳) معاذ بن کثیر؛ ۱۴) هشام بن محمد بن السائب؛ ۱۵) مفضل بن عمر ۱۶)جابر بن حیان ۱۷)مالک بن انس

سهل گیری در امر ازدواج

از مسائل مهمی که امروزه به صورت یک معضل جدی درآمده است، تجملات و رسم و رسومات سنگینی است که دُور امر مقدس ازدواج را احاطه نموده است مانند: مهریه سنگین، جهیزیه کمرشکن، جشن عروسی مفصل همراه با رقابتهای ناروا و اسراف فراوان، توقعات بیش از حد مانند داشتن کار با درآمد زیاد، خانه آنچنانی، ماشین و… .

اسلام در این بخش سفارشاتی دارد که می تواند گره گشا باشد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره مهریه می فرماید: «اَفْضَلُ نِساءِ اُمَّتی اَقَلُّهُنَّ مَهْرا وَاَحْسَنُهُنَّ وَجْها؛(میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج14، ص161.) بهترین زنان امت من، زنانی هستند که مهریه کمتر و سیمای نیکوتری داشته باشند.»

و درباره شرائط خواستگار و اینکه حتما لازم نیست داماد و یا پدر او از ثروتمندان باشند، فرمود: «اِذا خَطَبَ اِلَیْکُمْ رَجُلٌ فَرَضیتُمْ دینَهُ وَاَمانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ وَاِلاّ تَفْعَلُوهُ تَکُنْ فِتْنَةً فِی الاَْرْضِ؛(میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج14، ص189.) هرگاه خواستگاری [برای دختر شما] نزد شما آمد که دین و امانتداری وی رضایت بخش بود، پس [دختر خود را] به او تزویج نمایید. در غیر این صورت، فتنه و فساد در زمین پیدا می شود.»

خاطره ای از مرحوم کاشف الغطاء

مرحوم آیت الله شیخ جعفر کاشف الغطاء ملجأ و پناه مستمندان بود و تا می توانست در رفع نیازهای مردم می کوشید. در حالات او نوشته اند: روزی بعد از تمام شدن کلاس درس شیخ، طلبه ای نزد او آمد، ولی از اظهار حاجت خویش خجالت می کشید. شیخ جعفر آنقدر با او گرم گرفت و با او با مهربانی صحبت کرد که او جرأت یافت و عرض کرد: «دختر خود را همسر من گردان.»

شیخ بلافاصله دست او را گرفته، به اندرون خانه اش برد و بدون هیچ تشریفاتی، بعد از رضایت دختر، عقد آنها را خواند، و در همان شب مراسم عروسی صورت گرفت.(حکایتهای شنیدنی، محمدی اشتهاردی، ص207.)

می شود.

خاطره ای از استادِ امام خمینی رحمه الله

حضور در مساجد حتی در سخت ترین زمانها، سیره و سنت بزرگان دینی بوده است. آنان با تأسّی از قرآن کریم که فرموده «در مساجد، خدا را مخلصانه بخوانید»،(اعراف/ 29) در شدیدترین دورانهای خفقان و استبداد، در مساجد برای عبادت مخلصانه حضور یافته و این کانونهای مذهبی را فعّال می کردند. زمانی که رضاخان قصد داشت مساجد را تعطیل کند، بر هر مسجدی عده ای قزاق گذاشته و آن را به صورت تعطیل در آورده بود؛ امّا استاد امام خمینی رحمه الله ، مرحوم میرزا محمد علی شاه آبادی رحمه الله در یکی از آن روزها عازم مسجد شد. فرمانده قزاقان مستقر در مسجد جامع طهران جلو آمده و گفت: آقا! نماز و مسجد تعطیل است! آقا در حالی که حتی سرشان را بلند نکرده بود، از آن مأمور دولتی پرسید: اینجا کجاست؟ او گفت: مسجد. آقا فرمود: من کی هستم؟ گفت: پیشنماز مسجد. فرمود: مملکت چه مملکتی است؟ او گفت: ایران. آقا فرمود: ایران، دینش چیست؟ افسر دولتی گفت: اسلام. فرمود: شاه کشور چه دینی دارد؟ گفت: شاه مسلمان است. آقا فرمود: هر وقت شاه گبر شد و اعلام کرد که من کافرم و در این مسجد ناقوس زدند، من هم می روم در مسجد مسلمانان نماز می خوانم. پس از این گفتگو در مسجد را باز کرده و داخل مسجد شد و نمازگزاران نیز آمدند و نماز جماعت را تشکیل دادند.عارف کامل ص57