انسان خودآگاه سعی می‌کند جایگاه خودش را در جهان هستی به دست آورد. به‌یقین نگرش مادیون با نگرش الهیون در تشخیص منزلت و جایگاه انسان تفاوت دارد. از منظر مکتب مادیون همین‌که انسان به نیازهای اولیه مادی خودش دست یابد خود را سعادتمند خواهد دانست؛ اما از منظر الهیون سعادتمند واقعی کسی است که جایگاه نهایی خود که خلیفه‌اللهی است را به آن دست یابد. با بیان این دو دیدگاه در مکتب اسلام انسان‌هایی دارای هوش هیجانی بالا، هدفشان رسیدن به همین کمال نهایی و کسب مقام خلیفه‌اللهی است. بر اساس قرآن انسان دارای نوعی آفرینش و فطرت روانی خاص به خود است که او را از دیگر مخلوقات متمایز می‌کند. این تفاوت در توانایی‌ها، نیازها، اهداف و ویژگی‌های روانی است و در تمام افراد انسانی به‌صورت مشترک وجود دارد. هر انسانی زمینه رشد و تکامل برایش فراهم است. انسان از نگاه قرآن، خلیفه خدا بر روی زمین،[1] دارای بعد معنوی و الهی و روح الهی در انسان دمیده شده،[2] برگزیده از میان مخلوقات دیگر،[3] امانت‌دار الهی،[4] مختار در انتخاب مسیر سعادت یا شقاوت،[5] دارای بالاترین ظرفیت پذیرش معلومات در میان مخلوقات دیگر،[6] برخوردار از کرامت ذاتی،[7] مسلط بر مخلوقات دیگر،[8] مُدرِکِ ناپاکی‌ها و

صفحات: 1· 2